تاریخچه باطری و انواع باتری

مقدمه :

باتری ها مجموعه ای از یک یا چند سلول هستند که واکنش های شیمیایی آنها باعث ایجاد جریان الکترون در یک مدار می شود. همه باتری ها از سه جز  اساسی تشکیل شده اند: آند (سمت "-") ، کاتد (ضلع "+") و نوعی الکترولیت (ماده ای که از نظر شیمیایی با آند و کاتد واکنش نشان می دهد). باتری های آلکالاین ، معمولی و باتری های شارژی و باتری پلیمری نوع های متداول باطریها هستند.

اختراع باتری :

((باتری بغداد)) باتری قابلمه سرامیکی و قدیمی ترین «باتری قابلمه سرامیکی» جهان در بقایای روستای خوجت رابو، روستایی در حومه پایتخت عراق، بغداد، کشف شد. این باتری بیش از 2000 سال قدمت دارد.

تصور می شد که از آن برای آبکاری فلزی استفاده می شود، نه به عنوان باتری برای تولید برق. ولتاژاین باتری ها باید حدود 1.5-2 ولت باشد. دقیقاً مشخص نیست که محلول الکترولیت چه بوده است، اما می توانیم تصور کنیم که آنها ممکن است از سرکه یا شراب استفاده کرده باشند.

یک روز سرنوشت ساز در سال 1780 ، لوئیجی گالوانی ، فیزیکدان ، پزشک ، زیست شناس و فیلسوف ایتالیایی در حال کالبد شکافی یک قورباغه متصل به قلاب برنجی بود. همانطور که با قیچی آهنی پای قورباغه را لمس می کرد ، پایش تکان خورد. گالوانی این نظریه را مطرح كرد كه این انرژی از خود پا حاصل می شود ، اما دانشمند همكار وی ، الساندرو ولتا ، خلاف این عقیده را دارد.ولتا این فرضیه را مطرح کرد که تکانه های پای قورباغه در واقع توسط فلزات مختلفی آغشته به مایع ایجاد شده است. وی این آزمایش را با استفاده از پارچه آغشته به آب نمک به جای جسد قورباغه ، كه منجر به ولتاژ مشابهی شد ، انجام داد. ولتا یافته های خود را در سال 1791 منتشر کرد و بعداً اولین باتری ، پیل ولتایی را در سال 1800 ایجاد کرد.

وقتی مس و روی در یک محلول الکترولیت مانند اسید سولفوریک رقیق یا محلول نمک قرار می‌گیرند، اتم‌های مس به سختی تجزیه می‌شوند، اما اتم‌های روی شکسته می‌شوند و الکترون‌ها خارج می‌شوند.

بنابراین مس تبدیل به یک قطب مثبت (+) و روی یک قطب منفی (-) می شود و وقتی این دو توسط یک هادی به هم متصل می شوند، الکتریسیته از مس به روی جریان می یابد. این باتری ولتا است که اساس باتری های شیمیایی مدرن را تشکیل می دهد. این باتری توسط ایتالیایی دیگری به نام الساندرو ولتا، که این باتری به نام او نامگذاری شد، در سال 1800 کشف شد.

سپس، در سال 1868، یک فرانسوی به نام ژرژ لکلانچه "سلول Leclanché" را اختراع کرد. این منشأ باتری‌های خشک امروزی بود، اما استفاده از آن می‌تواند ناخوشایند باشد زیرا محلول کلرید آمونیوم آن سرریز می‌شود.

در سال 1888، یک آلمانی به نام کارل گسنر باتری را اختراع کرد که در آن خطر ریختن محلول وجود نداشت. از آنجایی که باتری حتی اگر حاوی مایع باشد نمی‌ریزد، اختراع گسنر به «سلول خشک» یا «باتری خشک» معروف شد.

در سال 1899، مهندس سوئدی Waldemar Jungner باتری نیکل کادمیوم را اختراع کرد. این باتری دوران ساز به عنوان منشا باتری ذخیره سازی امروزی بود.

در سال 1900، مخترع بزرگ توماس ادیسون که به تجاری سازی لامپ های رشته ای نیز معروف بود، باتری ذخیره نیکل-آهن را اختراع کرد. باتری ادیسون نامیده می شود.